x
Joost Spijkers werd voor het theater geboren op 23 juni 1977 in Melick en Herkenbosch. Na enige omzwervingen door Limburg en het voormalig Joegoslavië kwam hij terecht op de Academie voor Kleinkunst/de Theaterschool in Amsterdam. Daar vormde hij met klasgenoten de theatergroep de Ashton Brothers. De Ashton Brothers zijn Pim Muda, Joost Spijkers en Friso van Vemde.
Zij speelden hun muzikale spektakelshows over de hele wereld, van Parijs tot Toronto en van Budapest tot Edinburgh. Na vijf, door pers en publiek bejubelde, en internationaal bekroonde theatershows ontwikkelden de Ashton Brothers hun zomerfestival Ashtonia waarmee ze de zomers van 2017-2018-2019 tienduizenden mensen naar hun circus in onder meer de tuin van Slot Zeist trokken.
Als Ashton Brother specialiseerde Joost zich tot onfortuinlijke flamencodanser, primo ballerino, acrobaat in de trapeze en tissue, sterke man, blinde pianist, amoebe, brandende derwishdanser, en zanger van liederen die niemand kan verstaan.

Sinds 2015 maakt Joost samen met zijn band en toneelschrijver Peer Wittenbols "solo" muziektheaterprogramma's. Joost won in 2018 de Poelifinario voor het meest indrukwekkende theaterprogramma in de categorie kleinkunst. De voorstelling stond in de Theaterkrant top 5 van de beste theatervoorstellingen van het jaar. In 2022 won hij de Annie MG Schmidtprijs 2021 voor het beste theaterlied met het lied "Welkom Thuis" uit de voorstelling "Hotel Spijkers". De nummers uit de shows zijn uitgebracht op vier albums. Joost zingt in het Nederlands en in alle andere talen uit zijn jeugd in theaters in Nederland, Servië, Bosnië, Kroatië, Slovenië en Tsjechië.

Joost is getrouwd met Iva Lešić en is vader van Joakim, Sara Sofie en Stela Tara.

O ja, alles wat hij zingt is echt gebeurd.
 

venster sluiten
 
 
 
x

We horen graag van je

E-mailadres
 
Vraag, reactie of opmerking
 
 
Amsterdam Artist Management
Contactpersoon: Elselinda Schouten
Telefoon: +31 6 20 361 376
> Management@joostspijkers.nl
 
 
 
 

venster sluiten
 
 

La lame lamegaan

 
La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan

La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan

Zij zat te blinken in het rode licht
Zij wachtte op haar laatste klant
Last van dr tanden, last van dr jicht
De laatste rit! Standje contant!

Hij liep te drinken met een paars gezicht
En zag zichzelf in haar ruit
Hij werd verliefd. En met de ogen dicht
Was zij een half uur zijn bruid

La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan

La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan

Hij lag te stinken in het rode licht
Want wat hij doen moest, was gedaan
Zij viel het bed uit met haar vol gewicht
En trok haar jarretels weer aan

Hij zocht zijn schoenen, hij vond er drie
Ze zei: 'Cadeautje van de zaak.'
Voor hij het zelf wist, zat hij op één knie
En heeft toen om haar hand gevraagd

La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan

La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan

Toch moest zij huilen om zijn groots gebaar
Zij nam een slok en zei toen 'ja'
Tot aan de morgen waren zij een paar
Nooit eerder kwam een man zo na

Hij vond de foto op haar rooz' dressoir
Daar naast de oude poederbus
Hij zag zichzelf als jongen van acht jaar
Handje in handje… met zijn zus

La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan

La lame lamegaan
Lame lamegaan
Ik zie het nie meer zitten
Want ik kan geeneens meer staan
 

Nieuwsbrief  ×

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws en schrijf je in op de nieuwsbrief