Sara
In de laatste uren van de dag
De man vergat zijn schoenen en zijn jas
In de blauwe uren, voor de nacht
De man is geen gewone man, ach nee
Die man, dat is een vader zonder kind
Hij staat voorbij zijn knieën in de zee
En geeft een stiekem lied mee met de wind:
'Sara, Sara, als je niet kunt slapen
Als je bent vergeten hoe dat moet
Denk dan maar terug, aan onze dagen samen
Waarin alles warm was en goed
Sara, Sara, met je diepe zuchten
Ben je zo verdrietig en zo moe?
Ergens in de zwarte lucht
Suist nu papa's avondkus
Over alle landen naar jou toe'
Ergens, ergens, loopt een man verloren
In de vroege uren van de nacht
De man op natte sokken terug naar af
Waar een stille kamer op hem wacht
Nergens, nergens, durft hij van te dromen
Het hoofd is vol, de fles is bijna leeg
Morgen zal hij weer verloren lopen
Bij het diepe zuchten van de zee
'Sara, Sara, als je niet kunt slapen
Als je bent vergeten hoe dat moet
Denk dan maar terug, aan onze dagen samen
Waarin alles warm was en goed
Sara, Sara, met je diepe zuchten
Ben je zo verdrietig en zo moe?
Ergens in de zwarte lucht
Suist nu papa's avondkus
Over alle landen naar jou toe.'